เกี่ยวกับประเทศไทย
ประเทศไทยเป็นประเทศที่สำคัญในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และเป็นแกนหลักสำหรับการดำเนินการ“One Belt One Road”
หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง
เส้นทางสายไหมทางทะเล ในเดือนกันยายน 2556 ระหว่างการมาเยือนของประธานาธิบดี สี จิ้นผิง ไปยังคาซัคสถาน ท่านได้เสนอความคิดริเริ่มในการร่วมกันสร้าง“แถบเศรษฐกิจเส้นทางสายไหม”เป็นครั้งแรก ซึ่งจะเชื่อมโยงประเทศจีน เอเชียกลาง และยุโรปผ่านทางคมนาคมทางบก ทางรถไฟ และเครือข่ายการบินที่ทันสมัย ในเดือนตุลาคมปีเดียวกัน ระหว่างการเยือนที่อินโดนีเซีย ประธานาธิบดี สี จิ้นผิง ได้เสนอแนวคิดเชิงกลยุทธ์ของ”เส้นทางสายไหมทางทะเลแห่งศตวรรษที่ 21” ซึ่งจะเชื่อมต่อท่าเรือของประเทศจีนกับท่าเรือในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เอเชียใต้ ตะวันออกกลาง และยุโรป ผ่านทางบก และเส้นทางเดินเรือ ซึ่งจะส่งเสริมการลงทุนก่อสร้างท่าเรือ และจัดตั้งศูนย์กลางอุตสาหกรรมและการค้า
เส้นทางสายไหมใหม่แบ่งออกเป็น “แถบเศรษฐกิจเส้นทางสายไหม”และ“เส้นทางสายไหมทางทะเลแห่งศตวรรษที่ 21” เป้าหมายการพัฒนาคือการเชื่อมโยงเศรษฐกิจของเอเชีย ยุโรป และแอฟริกา เส้นทางสายไหมนี้จะนำการเปลี่ยนแปลงมาสู่ เศรษฐกิจ การเมือง และสังคม เป็นยุทธศาสตร์การพัฒนาที่มีคุณค่าที่สุดในประวัติศาสตร์และเป็นนโยบายที่มีอิทธิพลระดับสากลมากที่สุดในโลก เส้นทางสายไหมใหม่ครอบคลุม 65 ประเทศใน 6 ภูมิภาค ได้แก่ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เอเชียกลาง ตะวันออกกลาง และแอฟริกาเหนือ เอเชียใต้ และยุโรป เมื่อรวมสถิติจากทุกประเทศจะพบว่าจำนวนประชากรทั้งหมดของประเทศตามแนวเส้นทางสายไหมใหม่คิดเป็น 62.3% ของประชากรทั้งหมดของโลก ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) คิดเป็น 30% ของ GDP โลก และการบริโภคในครัวเรือนทั่วโลกคิดเป็นการบริโภค 24% “One Belt One Road” จะกลายเป็นโครงการก่อสร้างโครงสร้างพื้นฐานที่ใหญ่ที่สุดในโลก
กลยุทธ์เส้นทางสายไหมใหม่ประกอบด้วยโครงการและแผนพัฒนาในพื้นที่ยุทธศาสตร์ต่าง ๆ อย่างแรกคือการพัฒนาเมืองศูนย์กลางการค้าในภูมิภาคต่าง ๆ จากนั้นจึงขยายและเชื่อมต่อในเครือข่ายเดียวกันดังที่เรามักได้ยินเกี่ยวกับ “Belt and Road” ที่แสดงในรูปด้านล่างนี้
หนึ่งแถบ
หนึ่งแถบ หมายถึง แถบเศรษฐกิจ “เส้นทางสายไหม” ซึ่งเป็นเครือข่ายทางบกที่เชื่อมระหว่างจีนกับหกภูมิภาค ได้แก่ เอเชียตะวันออกเฉียงใต้ เอเชียกลาง เอเชียใต้ ตะวันออกกลาง แอฟริกาเหนือ และยุโรป แบ่งออกเป็น 6 เส้นทางการพัฒนาหรือทางเดินเศรษฐกิจ , ทางเดินเศรษฐกิจชายฝั่งยังเชื่อมต่อกับเส้นทางเดินทะเล แต่ละเส้นทางเศรษฐกิจเหล่านี้มุ่งเน้นไปที่การสร้างโครงสร้างพื้นฐานเพื่อปรับปรุงประสิทธิภาพการขนส่ง เช่น ถนน ทางรถไฟ ท่าเรือ และท่อส่งน้ำมัน นอกจากนี้ ยังมีการสร้างและพัฒนาสิ่งอำนวยความสะดวกเพื่ออำนวยความสะดวกในศูนย์ขนส่งสินค้าเพื่อรองรับการเติบโตทางการค้า เช่น เขตเศรษฐกิจพิเศษ ท่าเรือชายแดน ท่าเรือศุลกากร เป็นต้น ทางเดินทางเศรษฐกิจ 6 แห่ง ได้แก่ : – สะพานเศรษฐกิจยูเรเซียใหม่ (NELB)
ระเบียงเศรษฐกิจจีน-มองโกเลีย-รัสเซีย
ระเบียงเศรษฐกิจจีน-เอเชียกลาง-เอเชียตะวันตก
ระเบียงเศรษฐกิจคาบสมุทรจีน-อินโดจีน
ระเบียงเศรษฐกิจจีน-ปากีสถาน
ระเบียงเศรษฐกิจจีน-อินเดีย-พม่า
หนึ่งเส้นทาง
หนึ่งแถบหนึ่งเส้นทาง คือ “เส้นทางสายไหมทางทะเลแห่งศตวรรษที่ 21” ซึ่งเป็นช่องทางการเดินเรือที่เชื่อมระหว่างจีนกับประเทศในมหาสมุทรต่างๆ จีนได้พัฒนาท่าเรือหลัก 4 แห่งเพื่อรองรับเส้นทางสายไหมใหม่ ได้แก่ ท่าเรือฝูโจว ท่าเรือฉวนโจว ท่าเรือกวางโจว และท่าเรือจ้านเจียง (ตามรูป) 3) เส้นทางแบ่งเป็น 2 เส้นทาง คือ
- ชายฝั่งตะวันออกของจีน-ทะเลจีนใต้-มหาสมุทรอินเดีย-อ่าวเปอร์เซีย-ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน-ยุโรป
- ชายฝั่งตะวันออกของจีน-ทะเลจีนใต้-แปซิฟิกใต้
Read more: beltandroad.zaobao.com/beltandroaden/concept
“RCEP” คืออะไร?
อาร์เซ็ป(Regional Comprehensive Economic Partnership-RCEP)คือข้อตกลงหุ้นส่วนทางเศรษฐกิจระดับภูมิภาค เป็นสนธิสัญญาการค้าขนาดใหญ่ที่อาเซียนเสนอเพื่อส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศสมาชิกและการค้ากับพันธมิตรในข้อตกลงเขตการค้าเสรี (FTA) ที่ใหญ่ที่สุดของโลกมีผลบังคับใช้ 1 ม.ค. 2565 โดยมีสมาชิก 15 ประเทศ ได้แก่ อาเซียน 10 ประเทศ ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ จีน ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์ มีประชากรรวมกัน 2,300 ล้านคน (30.2% ของประชากรโลก) GDP รวมมูลค่า 28.5 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (33.6% ของ GDP โลก) และมูลค่าการค้ารวม 10.7 ล้านล้านดอลลาร์สหรัฐ (30.3% ของมูลค่าการค้าของโลก)
RCEP จะช่วยอำนวยความสะดวกทางการค้าแก่สมาชิก ยกเลิกภาษีนำเข้าที่เก็บกับสินค้าไทย จำนวน 39,366 รายการ สินค้าที่เน่าเสียง่ายจะได้รับการตรวจปล่อยพิธีการศุลกากรภายใน 6 ชั่วโมง และสินค้าปกติภายใน 48 ชั่วโมง และการขยายโอกาสในธุรกิจบริการของไทยสู่ประเทศสมาชิก RCEP เช่น ก่อสร้าง ค้าปลีก สุขภาพ ภาพยนตร์และบันเทิง เป็นต้น
ภาพรวมRCEP
ในเชิงการลงทุน RCEP เป็นเครื่องมือที่สำคัญที่ช่วยให้ไทยเกาะติดไปกับห่วงโซ่การผลิตโลกในฝั่งเอเชีย ทำให้การลงทุนในภูมิภาคน่าสนใจมากขึ้น มีมาตรการที่ช่วยอำนวยความสะดวกในการลงทุนขยายฐานการผลิตของบริษัทต่างชาติในไทย และช่วยส่งเสริมให้เกิดฐานการกระจายสินค้าไทยในต่างประเทศและสินค้าต่างประเทศในไทยได้ดียิ่งขึ้น
RCEP เป็นความตกลงที่ทันสมัย ครอบคลุม คุณภาพสูง และได้รับผลประโยชน์ร่วมกันจากการเปิดเสรีการค้าสินค้า การค้าบริการ และการลงทุน อีกทั้งมีการเพิ่มความร่วมมือในด้านต่างๆ เช่น พาณิชย์อิเล็กทรอนิกส์ ทรัพย์สินทางปัญญา การแข่งขันทางการค้า และเรื่องใหม่ๆ อาทิ วิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม (เอสเอ็มอี)
สู่อนาคตที่สดใส (2565)
ประเทศไทย 2565
อัตราเงินเฟ้อ (%)
2.7
ผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศ (GDP) (ล้านล้านบาท)
2.43
อัตราการขยายตัวของ GDP GDP (%)
3.57
GDP/ต่อหัว (ไทย)
18275
อันดับของประเทศไทยในระดับโลก เอเชีย และอาเซียน
Readmore : eng.eeco.or.th/en/government-initiative
อาเซียน
สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้หรืออาเซียน ก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 8 สิงหาคม 2510 (ค.ศ. 1967) ณ กรุงเทพฯ โดยมีประเทศสมาชิก 5 ประเทศ ประกอบด้วย อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทย ลงนามและออกปฏิญญากรุงเทพ (Bangkok Declaration) หรือ ปฏิญญาอาเซียน (ASEAN Declaration)
บรูไนเข้าร่วมเป็นสมาชิกอาเซียนเมื่อวันที่ 7 มกราคม พ.ศ. 2527 เวียดนามเข้าร่วมเป็นสมาชิกอาเซียนเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2538 ลาวและพม่าเข้าร่วมเป็นสมาชิกอาเซียนเมื่อวันที่ 23 กรกฎาคม พ.ศ. 2540 กัมพูชาเข้าร่วมเป็นสมาชิกอาเซียนเมื่อวันที่ 30 เมษายน 2542 จนถึงปี พ.ศ. 2563 มี 10 ประเทศสมาชิกอาเซียน
เป้าหมายและวัตถุประสงค์
วัตถุประสงค์ของปฏิญญาว่าด้วยการจัดตั้งสมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้คือ
เพื่อส่งเสริมความร่วมมือ และความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในทางเศรษฐกิจ สังคม วัฒนธรรม เทคโนโลยี วิทยาศาสตร์ และการบริหา
เพื่อส่งเสริมสันติภาพและความมั่นคงส่วนภูมิภาค
เพื่อเสริมสร้างความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจและพัฒนาการทางวัฒนธรรม ในภูมิภาค
เพื่อส่งเสริมให้ประชาชนในอาเซียนมีความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตที่ดี
เพื่อให้ความช่วยเหลือซึ่งกันและกันในรูปของการฝึกอบรมและการวิจัย และส่งเสริม การศึกษาด้านเอเชียตะวันออกเฉียงใต้
เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของการเกษตรและอุตสาหกรรม การขยายการค้า ตลอดจน การปรับปรุงการขนส่งและการคมนาคม
เพื่อเสริมสร้างความร่วมมืออาเซียนกับประเทศภายนอก องค์การความร่วมมือ แห่งภูมิภาคอื่น ๆ และองค์การระหว่างประเทศ
หลักการพื้นฐาน
ในการจัดการความสัมพันธ์ระหว่างรัฐกับรัฐ แต่ละรัฐสมาชิกอาเซียนต้องปฏิบัติตาม “สนธิสัญญาทางไมตรีและความร่วมมือในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้” ที่รับรองในปี พ.ศ. 2562 หลักการพื้นฐานที่กำหนดไว้ในสนธิสัญญามีดังนี้:
- การเคารพซึ่งกันและกันในเอกราช อธิปไตย ความเท่าเทียม บูรณาการแห่งดินแดนและเอกลักษณ์ประจำชาติของทุกชาติ
- สิทธิของทุกรัฐในการดำรงอยู่โดยปราศจากการแทรกแซง การโค่นล้มอธิปไตยหรือการบีบบังคับจากภายนอก
- หลักการไม่แทรกแซงกิจการภายในซึ่งกันและกัน
- ระงับความแตกต่างหรือข้อพิพาทโดยสันติวิธี
- การไม่ใช้การขู่บังคับ หรือการใช้กำลัง
- ความร่วมมือกันอย่างมีประสิทธิภาพระหว่างประเทศสมาชิก
ประชาคมอาเซียน
ในวันครบรอบ 30 ปีของการก่อตั้งอาเซียน “วิสัยทัศน์อาเซียน ปี พ.ศ. 2563” ได้รับการบันทึกร่วมกันโดยประเทศสมาชิกอาเซียน โดยมุ่งเน้นที่สันติภาพ เสถียรภาพ ความเจริญรุ่งเรือง การพัฒนาและการส่งเสริมการพัฒนาที่ยั่งยืนของสังคมและชุมชน
การประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่ 9 ในปี พ.ศ. 2546 ผู้นำของประเทศต่างๆ โหวตให้จัดตั้งประชาคมอาเซียน
การประชุมสุดยอดอาเซียนครั้งที่ 12 ซึ่งจัดขึ้นในเดือนมกราคม พ.ศ. 2550 ผู้นำของประเทศต่างๆ ได้ยืนยันความมุ่งมั่นอย่างแน่วแน่ที่จะเร่งการจัดตั้งประชาคมอาเซียนภายในปี พ.ศ. 2558 และลงนามในปฏิญญาเซบูเรื่องการเร่งการก่อตั้งประชาคมอาเซียนภายในปี พ.ศ. 2558
ประชาคมอาเซียนประกอบด้วยสามประชาคมหลัก ได้แก่ “ประชาคมความมั่นคงทางการเมืองอาเซียน” “ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน” และ “ประชาคมสังคมและวัฒนธรรมอาเซียน” ซึ่งอยู่ภายใต้ “แผนงานริเริ่มบูรณาการอาเซียน II และ “แผนงานประชาคมอาเซียนปี พ.ศ. 2552-2558” แต่ละประชาคมมีรูปแบบของตนเองและรูปแบบร่วมกัน
กฎบัตรอาเซียน
“กฎบัตรอาเซียน” กำหนดให้อาเซียนมีสถานะทางกฎหมายและกรอบโครงสร้างสถาบัน วางรากฐานที่มั่นคงสำหรับการจัดตั้งประชาคมอาเซียน นอกจากนี้ ยังได้กำหนดมาตรฐาน กฎเกณฑ์ และค่านิยมของอาเซียน กำหนดเป้าหมายที่ชัดเจนสำหรับการพัฒนาอาเซียน และกล่าวถึงความรับผิดชอบของรัฐผู้ทำสัญญาและการปฏิบัติตามกฎบัตรอาเซียน
กฎบัตรอาเซียนมีผลบังคับใช้เมื่อวันที่ 15 ธันวาคม พ.ศ. 2551 ในเวลาเดียวกัน การประชุมรัฐมนตรีต่างประเทศอาเซียนได้จัดขึ้นที่สำนักเลขาธิการอาเซียนในกรุงจาการ์ตาเพื่อรำลึกถึงเหตุการณ์สำคัญในอาเซียน
หลังจาก “กฎบัตรอาเซียน” มีผลบังคับใช้ อาเซียนจะดำเนินการภายใต้กรอบกฎหมายใหม่และจัดตั้งสถาบันใหม่หลายแห่งเพื่อส่งเสริมกระบวนการสร้างประชาคมอาเซียน
กฎบัตรอาเซียนได้กลายเป็นข้อตกลงที่มีผลผูกพันทางกฎหมายระหว่าง 10 ประเทศสมาชิกอาเซียน
Readmore : asean.org
โครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง
โครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง(GMS)หรือ หกเหลี่ยมเศรษฐกิจ เป็นความร่วมมือของ 6 ประเทศ คือ ไทย พม่า ลาว กัมพูชา จีน(ยูนนาน) และเวียดนาม
ในปี พ.ศ. 2535 ภายใต้ความคิดริเริ่มของธนาคารพัฒนาเอเชีย 6ประเทศได้ร่วมกันริเริ่มกลไกสำหรับความร่วมมือทางเศรษฐกิจในโครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง
ด้วยการสนับสนุนจากธนาคารพัฒนาเอเชียและผู้บริจาครายอื่น โครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง(GMS) ช่วยดำเนินโครงการพัฒนาที่มีความสำคัญในภูมิภาค รวมถึงการเกษตร พลังงาน สิ่งแวดล้อม สุขภาพ การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ เทคโนโลยีสารสนเทศ การสื่อสาร และ การท่องเที่ยว การขนส่ง และการขนส่งสินค้าเพื่ออำนวยความสะดวกความร่วมมือและพัฒนาเมือง
เพื่อให้เป็นไปตามวิสัยทัศน์ของการพัฒนาอนุภูมิภาคที่เจริญรุ่งเรือง บูรณาการ และกลมกลืน แผนความร่วมมืออนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง (GMS) ได้ใช้กลยุทธ์การพัฒนาแบบสามง่าม (กลยุทธ์ 3C):
- เสริมสร้างความเชื่อมโยงในระดับภูมิภาคด้วยการสร้างโครงสร้างพื้นฐานทางกายภาพที่ยั่งยืนและเปลี่ยนเส้นทางคมนาคมขนส่งให้เป็นเศรษฐกิจข้ามชาติ
- ปรับปรุงความสามารถในการแข่งขันระดับภูมิภาคโดยส่งเสริมการหมุนเวียนผู้คนและสินค้าข้ามพรมแดนอย่างมีประสิทธิภาพ และตระหนักถึงการบูรณาการของตลาด กระบวนการผลิต และห่วงโซ่คุณค่า
- ผ่านการพัฒนาโครงการเพื่อแก้ปัญหาสังคมและสิ่งแวดล้อมร่วมกัน และสร้างจิตสำนึกในชุมชนให้กว้างขึ้น
นับตั้งแต่ปี พ.ศ. 2535 เป็นต้นมา โครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงได้คืบหน้าไปอย่างมาก และได้มีการลงทุนโดยตรงผ่านโครงการไปแล้วกว่า 2 หมื่นล้านดอลลาร์สหรัฐฯ ทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ของอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงได้กลายเป็นแหล่งรายได้สำหรับคนส่วนใหญ่ในภูมิภาคนี้โดยเฉพาะการเกษตร ประเทศลุ่มแม่น้ำโขงกำลังค่อยๆ เปลี่ยนจากเกษตรกรรมแบบพอเพียงไปสู่รูปแบบเศรษฐกิจที่มีความหลากหลายมากขึ้น โมเดลที่สอดคล้องกับแนวโน้มนี้คือ การกระชับความสัมพันธ์ทางการค้าระหว่าง 6 ประเทศ โดยเฉพาะด้านการค้า การลงทุน และการค้าข้ามพรมแดน แรงงานอพยพ ทรัพยากรธรรมชาติ รวมทั้งน้ำเพื่อการเกษตร การประมง น้ำมัน และแร่ธาตุ ยังคงมีความสำคัญต่อการเติบโตของอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ที่อุดมไปด้วยพืชและสัตว์นานาชนิด ตั้งแต่คาบสมุทรมลายูเหนือสู่ประเทศไทย ขยายไปถึงเชิงเขาหิมาลัย จากหุบเขาแม่น้ำกว้างสู่ป่าฝนเขตร้อน หลังจาก 10 ล้านปีของวิวัฒนาการของธรรมชาติและการเปลี่ยนแปลงของระดับน้ำทะเล เทือกเขากระวานและเทือกเขาอันนัมเป็นเทือกเขาในภูมิภาคอินโดจีนได้ทิ้งรูปแบบชีวิตอันเป็นเอกลักษณ์และมรดกอันล้ำค่าไว้ ภูเขาข้ามผ่านประเทศต่างๆ ได้แก่ ลาว กัมพูชา ไทย และเวียดนาม ทรัพยากรมนุษย์และทรัพยากรธรรมชาติที่อุดมสมบูรณ์ของภูมิภาคแม่น้ำโขงทำให้เขตปกครองตนเองซินเจียงเติบโตทางเศรษฐกิจของเอเชีย แน่นอนว่า อนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงมีศักยภาพที่จะกลายเป็นหนึ่งในภูมิภาคที่เติบโตเร็วที่สุดในโลก
เส้นทางเศรษฐกิจของโครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง
เส้นทางเศรษฐกิจของโครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงเป็นพื้นที่ความร่วมมือตามเส้นทางสายสำคัญที่มีกิจกรรมทางสังคมและเศรษฐกิจที่หลากหลาย รวมถึงพื้นที่การพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม เช่น โรงงาน การท่องเที่ยว การค้า และกิจกรรมอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม
การก่อสร้างเส้นทางเศรษฐกิจของโครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงนั้นซับซ้อนกว่าทางหลวงที่เชื่อมระหว่างสองเมือง ไม่เพียงแต่เกี่ยวข้องกับการก่อสร้างและพัฒนาโครงสร้างพื้นฐานเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกฎหมายและข้อบังคับที่อนุญาตให้ผู้ประกอบการเข้าสู่ตลาดตลอดจนกิจกรรมอื่น ๆ ที่สนับสนุนการค้าและการพัฒนาอย่างเต็มที่
ประโยชน์ของเส้นทางเศรษฐกิจของโครงการพัฒนาความร่วมมือทางเศรษฐกิจในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงมีมากกว่าประโยชน์ของโครงการใด ๆ เส้นทางเศรษฐกิจที่สำคัญในอนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขงมีทั้งหมด 3 แห่ง มีการวางแผนที่จะขยายการพัฒนาระเบียงเศรษฐกิจเหล่านี้และเสริมสร้างสถานะของเมืองหลวงในมหานคร อนุภูมิภาคลุ่มแม่น้ำโขง ระหว่างทางเชื่อม
Readmore : greatermekong.org
ไทยแลนด์ 4.0คืออะไร
Thailand 4.0 เป็นรูปแบบเศรษฐกิจที่มุ่งหวังที่จะสนับสนุนประเทศจากความท้าทายทางเศรษฐกิจมากมายที่เกิดจากรูปแบบการพัฒนาเศรษฐกิจแบบดั่งเดิมที่เน้นการพัฒนาด้านการเกษตร (Thailand 1.0) ยุคอุตสาหกรรมเบา (Thailand 2.0) และยุคอุตสาหกรรมเพิ่มมูลค่า (Thailand 3.0) โดยเฉพาะตอนนี้ “กับดักรายได้ปานกลาง” “กับดักความไม่เท่าเทียม” และ “กับดักความไม่สมดุลในการพัฒนา” ที่พบในประเทศไทยในยุค 3.0
เป้าหมายของโมเดลเศรษฐกิจไทยแลนด์ 4.0
- ความเจริญรุ่งเรืองทางเศรษฐกิจ: เพื่อสร้างเศรษฐกิจที่มีมูลค่าเพิ่มสูงและขับเคลื่อนด้วยนวัตกรรม โมเดลนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อเพิ่มต้นทุนการวิจัยและพัฒนาเป็น 4% ของ GDP และอัตราการเติบโตทางเศรษฐกิจใน 5 ปีจะเพิ่มขึ้น 6% ภายในปี พ.ศ. 2575 รายได้ต่อหัวจะอยู่ที่ 5470 ดอลลาร์สหรัฐฯ
- ความเป็นอยู่ที่ดีของสังคม: สร้างสังคมที่ก้าวหน้าไปด้วยกัน ให้คุณค่ากับศักยภาพของสมาชิกทุกคนในสังคม ไม่ให้คนอื่นและสังคมทำลายการพัฒนาในสมัยนั้น เป้าหมายคือลดความเหลื่อมล้ำทางสังคมจาก 0.465 ในปี พ.ศ. 2556 เป็น 0.36 ในปี พ.ศ. 2575 ภายใน 20 ปี และรวมเข้าในระบบสวัสดิการสังคมและพัฒนาอย่างน้อย 20,000 ครัวเรือนให้เป็น “เกษตรกรฉลาด” ภายใน 5 ปี
- “คุณค่าของมนุษย์ในศตวรรษที่ 21” และ “ไทยแลนด์ 4.0” จะเพิ่ม HDI ของประเทศไทยจาก 0.722 เป็น 0.8 ภายใน 10 ปี หรือติด 50 อันดับแรกของประเทศ ในรอบ 20 ปี มหาวิทยาลัยไทยอย่างน้อย 5 แห่งได้รับการจัดอันดับให้เป็นหนึ่งใน 100 สถาบันอุดมศึกษาชั้นนำของโลก
- การอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม: สร้างสังคมที่น่าอยู่ สร้างระบบเศรษฐกิจที่ปรับให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ และสร้างสังคมคาร์บอนต่ำ เป้าหมายคือการพัฒนาเมืองที่น่าอยู่ที่สุดในโลกอย่างน้อย 10 แห่งเพื่อลดความเสี่ยงของการก่อการร้าย
